رنگ آمیزی دوای درد «مکتبخانه پورداود» نیست

آرامگاه خانوادگی استاد ابراهیم پورداود در محله سبزه میدان رشت، در فهرست آثار ملی ثبت شده، اما متاسفانه استحکام این بنای میراثی مطلوب نیست و از شدت فرسودگی بیم ریختن آن می رود.

- هفته پیش، به طور اتفاقی مشاهده کردم که آرامگاه استاد ابراهیم پورداود در محله آفخرای رشت در حال رنگ شدن است.

مردی بر نردبان ایستاده بود و با صبر و حوصله حلب های زیر بام و همچنین چوب های زیر حلب بام که در معماری بومی گیلان به آن شیرسر و لاچ لنگری گفته می شود، را رنگ می کرد.

تصورم این بود که اداره کل میراث فرهنگی گیلان به عنوان متولی بناهای میراثی، همتی به خرج داده و رنگ و رویی به ساختمانی داده که در سال1382 در فهرست آثار ملی ثبت شده، آن هم بنایی که متعلق به یکی از مفاخر شهیر دنیاست و به خاطر تلاش های علمی او در حوزه زبان های ایران باستان، فردوسی ثانی لقب گرفته است.

از مردی که رنگ کاری بنا را انجام می داد پرس وجو کردم و در کمال تعجب متوجه شدم یکی از اهالی آپارتمان مجاور، بانی این امر خیر شده است! اگرچه این مشارکت شهروندی امری پسندیده است، اما کاش یکی از متولیان فرهنگی استان لااقل یک بار از نزدیک به داخل آرامگاه می رفت و از نزدیک بنایی را می دید که از شدت فرسودگی بیم ریختن آن می رود.